Το κινητό έχει γίνει προέκταση του χεριού μας. Κοιμόμαστε μαζί του, τρώμε μαζί του, κινούμαστε μαζί του. Δεν το αποχωριζόμαστε σχεδόν ποτέ, το τσεκάρουμε συνεχώς και το κουβαλάμε παντού. Το κινητό μας ενημερώνει για όλα, για τον καιρό, την ώρα, μετράει τα βήματα και τις θερμίδες που κάψαμε, μας κλείνει ραντεβού, μας διασκεδάζει, μας συνδέει με φίλους και συγγενείς. Είναι ο καλύτερος "φίλος" και μας κρατάει παρέα στην μοναξιά μας.

Δυστυχώς όμως η ενασχόληση με το κινητό μας μπορεί να αποδειχθεί μοιραία για τον σύντροφο μας, τα παιδιά μας, μια νέα γνωριμία και τους φίλους μας. Χάνεται κατά κάποιο τρόπο η κανονική αγάπη, η ανθρώπινη, η επικοινωνιακή αυτή που συμβαίνει πρόσωπο με πρόσωπο.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι σήμερα βιώνουν ένα αίσθημα άγχους, όταν δεν έχουν κοντά το κινητό τους τηλέφωνο, με το 60% αυτών να αντιμετωπίζουν τη λεγόμενη νομοφοβία (σύντμηση των αγγλικών λέξεων no, mobile και phobia), φόβο δηλαδή αποχωρισμού από το τηλέφωνό τους. Γιατί όμως μας συμβαίνει αυτό;

Το κινητό είναι απο τα πιο εθιστικά πράγματα που υπάρχουν στην σημερινή κοινωνία. Τα τηλέφωνα επιτρέπουν την επαφή με τους άλλους μέσω των κοινωνικών δικτύων και των μηνυμάτων. Ως εκ τούτου, τα τηλέφωνα έχουν τη λειτουργία της διευκόλυνσης των σχέσεων, κάτι που σημαίνει ότι παρέχουν ένα κανάλι μέσα από το οποίο προσεγγίζουμε τους πρωταρχικούς στόχους δεσμού (οικογένεια, φίλους). Κατά δεύτερον, στα κινητά αποθηκεύουμε φωτογραφίες, links και άλλες προσωπικές πληροφορίες και μπορούν να προσαρμοστούν στις προτιμήσεις του κάθε ατόμου. Αυτή η δυνατότητα εξατομίκευσης αυξάνει την αξία τους ως αντικείμενα δεσμού και από αυτή την οπτική γωνία βλέπουμε πόσο εύκολα γίνονται υποκατάστατα των πραγματικών σχέσεων.

Γυναίκες VS Αντρες

Οι γυναίκες σύμφωνα με σχετική έρευνα χρησιμοποιούν το τηλέφωνο περισσότερο για να καλούν και να στέλνουν μηνύματα (δηλαδή περισσότερο για επικοινωνιακούς σκοπούς), κάτι που που δείχνει ότι οι γυναίκες ενδιαφέρονται περισσότερο για τις κοινωνικές διασυνδέσεις μέσω του κινητού. Οι άντρες, αντιθέτως, χρησιμοποιούν περισσότερο το κινητό τους για αναζήτηση πληροφοριών ή για παιχνίδια. Λόγω μάλλον αυτής της χρήσης, οι γυναίκες επίσης ανέφεραν ότι είναι πιο εξαρτημένες από το τηλέφωνό τους και έτσι τείνουν περισσότερο από τους άντρες να αποκτούν σχέσεις προσκόλλησης με τα κινητά τους.

Ένας απο τους πιο σημαντικούς λόγους που δεν μπορούμε να αποχωριστούμε το κινητό είναι το άγχος που προέρχεται από το φόβο του αποχωρισμού και μια μεγαλύτερη ανάγκη για επαφή. Οι περισσότεροι και κυρίως οι νέοι παρουσιάζουν κάποιο τύπο προσκόλλησης στο κινητό τους τηλέφωνο. Προσπαθούν πάντα να κρατήσουν όσο γίνεται πιο κοντά τα κινητά και βιώνουν άγχος και αναστάτωση όταν τα αποχωρίζονται. Επιπλέον άγχος μας προκαλούν και τα social media όπως το Instagram, facebook, twitter και η λίστα συνεχίζεται. Σχεδόν κάθε πράξη πλέον είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κυριαρχία του κινητού στη ζωή μας. Δεν το αποχωριζόμαστε σχεδόν ποτέ, αντίθετα δεν παύει να αποτελεί προέκταση του χεριού μας ή της τσέπης μας. Όταν για κάποιο λόγο δεν το βρίσκουμε, επικρατεί πανικός, και μέχρι να βρεθεί η ανυπομονησία αγγίζει τα όρια της τρέλας.

Σίγουρα είναι δύσκολο να ζήσουμε χωρίς κινητό και είναι καλή η τεχνολογία, μας έχει εκπλήξει με τα επιτεύγματά της, και είμαστε σίγουροι πως τα επόμενα χρόνια θα εξακολουθήσει να το κάνει. Όμως δεν πρέπει ν’ αλλάξει αυτό που είμαστε. Γιατί είμαστε άνθρωποι και έχουμε ανάγκη από την ανθρώπινη επικοινωνία και επαφή, πρόσωπο με πρόσωπο, και όχι μέσω μιας οθόνης ενός κινητού. Όλα τα συναισθήματα εξωτερικεύονται στην κατά πρόσωπο επαφή, κι εκεί θα έπρεπε να τα αναζητάμε. Ας μη χάνουμε καιρό λοιπόν, ας αφήσουμε για λίγο τα κινητά μας στην άκρη!