Το άρθρο αυτό δεν αφορά όσα από εσάς τα πιο... θυμωμένα κορίτσια έχουν «σκοτωθεί» με τους πρώην τους χωρίς επιστροφή. Ωστόσο, δεν είστε λίγες εσείς που χωρίσατε πολιτισμένα ή... βρήκατε τις ισορροπίες σας όταν έφυγε ο πρώτος, μεγάλος θυμός.
Το κεφάλαιο «πρώην» είναι τεράστιο κι ανάλογο του χρόνου που περνάει. Εσείς, οι πάνω των 30, σίγουρα μνημονεύετε κάποιους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή σας για μικρά ή μεγαλύτερα διαστήματα. Πολλές φορές αποτελούν θέμα συζήτησης, ειδικά μεταξύ φίλων, αφού αποτελούν κομμάτι του εαυτού σας, με οποιον τρόπο και να έχετε χωρίσει, θα έχετε σίγουρα δυσκολευτεί, στενοχωρηθεί περισσότερο ή λιγότερο, ίσως και πληγωθεί βαθιά.
Οι πρώην είναι κομμάτι της ζωής σας, είτε το θέλετε είτε όχι. Είναι «εσύ», σας έχει καθορίσει σε έναν βαθμό και.. τρίβεται στη μούρη σας συχνά, ειδικά όταν επαναλαμβάνετε συμπεριφορές. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο μάθημα, αυτό αποτελεί το πιο δύσκολο έργο από εκεί και πέρα: Να μην επαναλαμβάνετε τα ίδια λάθη, να αποχωριστείτε όχι μόνον τον άνθρωπο, αλλά και όσα στραβά κάνατε και η σχέση... καταστράφηκε ολοσχερώς. Μόνο έτσι μπορείτε να προχωρήσετε, να δημιουργήσετε καλύτερα στάνταρ για την προσωπική σας ζωή – μόνο αν δείτε ξεκάθαρα σε τι σφάλατε, τι επιτρέψατε και τι υποστήκατε που δεν θα έπρεπε. Με άλλο μυαλό, πιο καθαρό, κρίνετε τα πλην και τα συν κι οδεύετε προς το επιθυμητό. Αν σβήσετε το παρελθόν, χάνετε το εργαλείο σας για ένα καλύτερο μέλλον. Τόσο απλά!
Μην πετάξετε στα σκουπίδια τις μέρες σας, τον καιρό που περάσετε μαζί, τις ψυχικές σας εξάρσεις, την προσπάθεια, το σώμα σας. Είναι σαν να απαρνείστε το «είναι» σας, λες και δεν είναι δικό σας. Και τότε, μένει μόνο η μετάνοια κι αυτή, δεν είναι καλός σύμβουλος. Οποιος μόνο μετανιώνει για όσα έχει ζήσει, δεν έχει τις ίδιες πιθανότητες αυτο-βελτίωσης με κάποιον άλλον που χρησιμοποιεί υπέρ του αυτή τη γνώση και την εμπειρία, χωρίς να τη σνομπάρει.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει προσήλωση στο παρελθόν, κόλλημα στα παλιά. Θέλει μαεστρία να τα ισορροπήσεις και τα δύο: Δηλαδή τον αποχωρισμό και διατήρηση της γνώσης.
Οσο για το πώς θα αντιμετωπίσουν οι νυν αυτή σας τη στάση αυή; Εδώ, ίσως, να είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Πρέπει να τους δώσετε να καταλάβουν ότι δεν απειλούνται και ταυτόχρονα να αντέξουν να λαμβάνουν μέρος –μέσω της ανοχής τους- σε ένα κομμάτι του παρελθόντος σας.
Οι περισσότεροι το θεωρούν παράλογο, γιατί σε αυτό ελλοχεύει πάντα το μικρόβιο της ζήλειας. Λογικό, πλην όμως, μπορείτε να τους θυμίσετε ότι έχουν κι εκείνοι πρώην και μπορούν να κάνουν το ίδιο. Εκτός και αν δεν αντέχετε, οπότε… Εχει αποδειχθεί πάντως ότι όσοι δεν αντέχουν το παρελθόν των άλλων, δεν αντέχουν το δικό τους ή είναι οι ίδιοι κολλημένοι στο δικό τους. Όταν λοιπόν σας κάνουν «ιστορίες», μην φουντώνετε από υπερηφάνεια νομίζοντας ότι σας θέλουν τόσο πολύ. Μπορεί να κρύβουν κάτι άλλο.
