Και ποιος δεν θα ήθελε να είναι κάθε μέρα ερωτευμένος, να μοιράζεται την αγάπη του, να εξελίσσεται μαζί με τη σχέση του; Ποιος δεν θα ήθελε να έχει αγάπη και σοφία, ώστε να αγαπά τον εαυτό του και τον άλλον όλο και περισσότερο καθώς προχωράει στη ζωή;
Όλοι ή σχεδόν όλοι απαντάμε με την ίδια φράση: Μακάρι να γινόταν!
Η απάντηση από μόνη της δείχνει ότι η ιδέα μιας ολοκληρωμένης σχέσης φαίνεται στους περισσότερους από εμάς ένα άπιαστο όνειρο. Ε ναι, συμβαίνει μερικές φορές, αλλά για λίγο, δεν κρατάει. Και μετά; Τι κάνεις; Χωρίζεις ή μένεις, υπομένεις;
Πριν ασχοληθούμε για να δώσουμε μια απάντηση/λύση, χρειάζεται ίσως να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας για να ανακαλύψουμε το γιατί θέλουμε να κάνουμε μια σχέση.
Αν θέλαμε να ορίσουμε δύο κατηγορίες/λόγους για τους οποίους μπαίνουμε σε μια σχέση, αυτές θα ήταν:
1) Για να νοιώσουμε αγάπη, επιβεβαίωση, σιγουριά. Για να έχουμε το «άλλο μας μισό» (ήδη έχουμε παραδεχθεί ότι είμαστε ελλιπείς), για να νιώσουμε ολοκληρωμένοι, γεμάτοι. Για να αισθανόμαστε ότι είμαστε σημαντικοί. Για να παντρευτούμε, για να κάνουμε παιδιά.
2) Για να μοιραστούμε αγάπη και συντροφικότητα, γνωρίζοντας ότι οι σχέσεις είναι ένα πεδίο αυτογνωσίας, μέσα στο οποίο μπορούμε να εξελιχτούμε συναισθηματικά και πνευματικά. Αυτό σημαίνει ότι πρώτα μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, να ορίζουμε την αξία μας και μετά μοιραζόμαστε ό,τι έχουμε μέσα μας.
Αν θεωρούμε δεδομένο ότι εμείς έχουμε αγάπη να δώσουμε και στρέφουμε την προσοχή μας και τις προθέσεις μας στο πως θα πάρουμε αγάπη, τότε πιθανόν καμιά σχέση δεν θα είναι τελικά σωστή για μας.
Ας κάνουμε τώρα την κρίσιμη ερώτηση: Μήπως θέλω απελπισμένα να πάρω λίγη αγάπη και τι θυσιάζω για αυτό;
Αν είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας, θα παραδεχθούμε ότι είναι ανάγκη να δουλέψουμε κάποια εσωτερικά θέματα πρωτίστως. Μαθαίνοντας να αγαπάμε τον εαυτό μας, θα καταλάβουμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε «τέλειοι», αλλά χρειάζεται να αναλάβουμε την ευθύνη μας για τις έννοιες της δικής μας αξίας, καταλληλότητας και ασφάλειας. Μετά μπορούμε να σχετιστούμε με τους άλλους με αγάπη και όχι από ανάγκη.
Συχνά ακούμε ανθρώπους να λένε, τον/την αγαπώ, ακόμη και όταν αναγνωρίζουν ότι η σχέση τους είναι επιβλαβής ή ανθυγιεινή, θεωρούν ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να την εγκαταλείψουν.
Για ποιους λόγους μένουμε σε μια σχέση που μας εγκλωβίζει και μας κάνει κακό;
1) Χαμηλή αυτοπεποίθηση
Η αυτοπεποίθηση έχει να κάνει με την αναγνώριση των ικανοτήτων μας, των ταλέντων μας, της δύναμής μας να αντιμετωπίσουμε τη ζωή. Η «αγαπημένη» φράση είναι: "Δεν μπορώ να τα καταφέρω μόνος/η μου, δεν έχω τη δύναμη να αντεπεξέλθω".
Όταν δεν έχουμε επίγνωση των δυνατοτήτων μας οδηγούμαστε στην ανασφάλεια, στο ότι δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας. Στη συνέχεια, «κρεμόμαστε» κυριολεκτικά και ασφυκτικά πολλές φορές από τον άλλον, όπως κι αν μας φέρεται. Μπροστά στην ιδέα της όποιας αλλαγής, τρομοκρατούμαστε, για χωρισμό ούτε λόγος.
2) Ανύπαρκτη αυτοεκτίμηση
Η αυτοεκτίμηση έχει να κάνει με την αναγνώριση της αξίας μας σαν άνθρωποι και η έλλειψη της επίγνωσής της, μας οδηγεί σε συνεχείς συγκρίσεις με άλλους ανθρώπους και καταστάσεις, καθώς και σε αίσθημα μειονεξίας. Η «αγαπημένη» φράση σε αυτή την περίπτωση είναι: "Ποιος θα γυρίσει να με κοιτάξει εμένα τώρα; Κάνε υπομονή, κάτσε εδώ που είσαι".
Οι άνθρωποι που δεν εκτιμούν τον εαυτό τους, εύκολα και γρήγορα γίνονται θύματα. Οδηγούνται στο να ανέχονται καταστάσεις άκρως απαξιωτικές, όπως η χρήση λεκτικής ή σωματικής βίας, νιώθοντας ανίκανοι να αντιδράσουν και δέχονται όποια κατηγορία τους εκτοξεύσει ο άλλος. Μπορεί, ακόμα, να φτάσουν να πιστεύουν ότι η κακοποίηση συμβαίνει λόγω δικών τους σφαλμάτων και αισθάνονται ένοχοι.
3) Υποσχέσεις αλλαγής
Όταν παραμένουμε σε μια ανθυγιεινή σχέση διότι ο άλλος μας υπόσχεται ότι θα αλλάξει. Ίσως και να γίνεται κάποιες φορές, για λίγο. Τότε, η ελπίδα φουντώνει. Πόσο γρήγορα όμως η πραγματικότητα επανέρχεται!
4) Βόλεμα
Η αδυναμία μας να σπάσουμε τη δύναμη της συνήθειας, του βολέματος μπορεί να μας κάνει να παραμείνουμε σε μια νοσηρή σχέση. Η σκέψη και μόνο ότι θα χάσουμε όσα θεωρούμε δικά μας και θα βγούμε στο «άγνωστο» είναι τρομακτική. Αυτό διαστρεβλώνει την οπτική μας και πείθουμε τον εαυτό μας ότι κι αλλιώς όλα ίδια θα είναι.
5) Γνωστική ασυμφωνία
Σε κανένα δεν αρέσει να παραδέχεται ότι έχει κάνει λάθος ή λάθη. Θεωρούμε ότι η απόφασή μας να χωρίσουμε θα μας φέρει αντιμέτωπους με παρόμοιες αποφάσεις του παρελθόντος, όπου και εκεί πιστεύουμε ενδόμυχα ότι κάπου κάναμε λάθος και τώρα θα αποκαλυφθεί, αν συνδυαστεί με την τωρινή κατάσταση. Εκλογικεύουμε λοιπόν τη δέσμευσή μας στην τωρινή σχέση και αποφεύγουμε να δούμε ότι χάνουμε πολύτιμα χρόνια από τη ζωή μας.
Ας σταματήσουμε να θέτουμε σε αμφισβήτηση τις δυνατότητές μας, να βάζουμε σε σύγκριση την προσωπική μας αξία και να πιστεύουμε ότι επιτρέποντας να μας «κάνουμε κακό», υπομένοντας, αυτό θα οδηγήσει σε κάτι καλό.
Ας συνειδητοποιήσουμε τις ανάγκες μας και ας τις κάνουμε σιγά-σιγά επιθυμίες που θα τις κάνουμε αποφάσεις που θα πραγματοποιήσουμε για το καλό όλων.
Της LifeCoach Ελένης Αϋφαντή
Η Ελένη Αϋφαντή είναι σύμβουλος Προσωπικής Ανάπτυξης (LifeCoach), εκπαιδευμένη στη Συστημική Ψυχιατρική και τη Διαχείριση Αρνητικών Καταστάσεων στο πλαίσιοτου εκπαιδευτικού προγράμματος που παρέχεται στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ειδικευμένη στο Νευρογλωσσικό Προγραμματισμό (NLP), ως εκπαιδεύτρια (NLP CoachingTrainer).
Πτυχιούχος Διοίκησης Επιχειρήσεων από το Université de La Rochelle της Γαλλίας, η Ελένη εργάστηκε για 28 πολύ δημιουργικά χρόνια στον κόσμο της βιομηχανίας ως στέλεχος Παραγωγής, Αγορών, καθώς και στη Διοίκηση Ανθρώπινου Δυναμικού.
Έχοντας ολοκληρώσει αυτό τον κύκλο της επαγγελματικής της ζωής, αποφάσισε, το 2010, να αποδεχθεί τη φυσική της κλίση να υποστηρίζει και να καθοδηγεί ανθρώπους στην πραγματοποίηση των επιθυμιών που έχουν για τη ζωή τους. Έτσι, μελέτησε συστηματικά και αφοσιώθηκε με πάθος σε μια δουλειά για την οποία, στην πραγματικότητα, εκπαιδευόταν ήδη επί σειρά ετών, από μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον. Από το 2011 πραγματοποιεί βιωματικά σεμινάρια και ομαδικές ή ατομικές συνεδρίες συμβουλευτικής με μια ευρεία θεματολογία, όπως αυτογνωσία, σχέσεις, πραγματοποίηση στόχων, διαχείριση αρνητικών καταστάσεων, και άλλα.
