Πάντα πίστευα οτι τα πιο σοβαρά ζητήματα, οι πιο μεγάλες αποφάσεις και τα νέα ξεκινήματα γίνονται τον μήνα Σεπτέμβριο που για μένα είναι λίγο εώς (πάρα) πολύ κάτι σαν την έναρξη της νέας χρονιάς. Το τέλος του καλοκαιριού με βρίσκει πάντα σε εγρήγορση και "ετοιμοπόλεμη" ώστε να πάρω αποφάσεις, να οργανωθώ και να θέσω νέους στόχους.

Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με την περουβιανή κουζίνα και την πελώρια λαχτάρα μου για τα γευστικά διαμάντια του Nikkei. Και όμως έχουν, καθώς όλα περνάνε απο το στομάχι μιας ταυρίνας, απο τους έρωτες, τις business, τους φίλους, την οικογένεια και όλα βρίσκουν την λύση τους όταν αυτό γεμίζει με γευστικά αριστουργήματα.

Στο καλοκαιρινό Nikkei Jardin στην πλατεία Δεξαμενής "χτυπάω κάρτα" όλο το καλοκαίρι και δεν σταματάω να δοκιμάζω τα απίθανα πιάτα (πιστέψτε με είναι πολλά) που ετοιμάζει ο τελειομανής Σπύρος Μαυροειδής. Έχοντας δοκιμάσει σχεδόν όλο το μενού μπορώ να σας ομολογήσω οτι my heart stops missing a beat, every time... που γεύομαι το nigiri με το χτένι και την πάστα απο αχινό. Ποτέ δεν περίμενα οτι θα λαχταρούσα κάτι περισσότερο απο το αριστουργηματικό nigiri με φουά γκρα και όμως συνέβη. Το πιάτο αυτό απλά σου προκαλεί τέτοια συγκίνηση και ηδονή που θέλεις να σταματήσεις για λίγο το γεύμα σου, να ανάψεις τσιγάρο ( αν καπνίζεις) και να πέσεις σε μια βαριά περισυλλογή για το τι ακριβώς γεύτηκες πριν απο λίγα λεπτά. Ok μπορεί να υπερβάλλω λίγο άλλα όλα είναι υπερβολικά ( και ωραία) στην αυλή του Nikkei φέτος. Αλλωστε ένας "καλλιεργημένος" ουρανίσκος μπορεί να απολαύσει μια γεύση χωρίς απαραίτητα να την αναλύσει σε βάθος.