Ποια είναι η άποψη του Δημήτρη Γρηγοράκη για τις τροφές που κάνουν... θαύματα; Τη διαβάσαμε στο site του, Λόγω Διατροφής.
Τα superfoods ή «υπερτροφές» έκαναν θριαμβευτική είσοδο στη διατροφή μας πριν από μερικά χρόνια.
Κατέκλυσαν τα ράφια των αγορών, αλλά και τις σελίδες των lifestyle περιοδικών. Για πολλούς όμως όχι αδικαιολόγητα, αφού αποτελούν την απόλυτη διάσταση του ξενόφερτου μάρκετινγκ. Την τελευταία δεκαετία έχει διαπιστωθεί 100% αύξηση στην κατανάλωσή τους, ενώ ο συνολικός τζίρος τους υπολογίζεται στα 30 δισ. δολάρια παγκοσμίως.
Οι υπερτροφές είναι ακριβή επιλογή: Για παράδειγμα ένα κιλό γκότζι µπέρι κοστίζει μέχρι και 25 ευρώ.
Ποια όμως είναι η αλήθεια; Μήπως τελικά πρόκειται για μία (αυτ)απάτη;
Ως υπερτρόφιμα χαρακτηρίζονται εκείνα που εμφανίζουν υψηλή (αλλά όχι απόλυτη!) διατροφική αξία. Ωστόσο, από το 2007 η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει απαγορεύσει τη χρήση του όρου «υπερτρόφιμα», ενώ οργανισμοί όπως ο βρετανικός Cancer Research τα έχουν χαρακτηρίσει «εργαλεία μάρκετινγκ χωρίς ιδιαίτερη επιστημονική βάση».
Τα πολυδιαφημισμένα είναι κυρίως ασιατικής προέλευσης: cranberries (κράνα), Σμέουρα - μύρτιλλα (ή Raspberries), Νιφάδες ζέας, Κινόα, Σπιρουλίνα, Chia Seeds, γκότζι μπέρι κ.λπ.
Πολλές φορές όμως διάφορα «υπερτρόφιμα» που προέρχονται από την Ασία μπορεί να κρύβουν μεγαλύτερους κινδύνους υγείας από εκείνους που ισχυρίζονται ότι μπορεί να αποτρέπουν. Πως γίνεται αυτό; Μα για τον πολύ απλό λόγο ότι το νερό με το οποίο ποτίζονται ως φυτά είναι συνήθως μολυσμένο, περιέχοντας πολυάριθμους παθογόνους μικροοργανισμούς. Όποιος έχεις επισκεφθεί ασιατικές χώρες μπορεί να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές!
Δυστυχώς ελάχιστοι αναφέρονται στα παραδοσιακά ελληνικά υπερτρόφιμα όπως είναι οι ελιές, το αυγό, το ψάρι, τα καρύδια, τα λεμόνια, το γιαούρτι και τόσα άλλα που συγκεντρώνουν αποδεδειγμένα πολλαπλές διατροφικές ιδιότητες.
Μήπως τελικά πρέπει να ανατρέξουμε στη διατροφική πρακτική του λαού μας, η οποία προέρχεται μέσα από τη σοφία αιώνων και που μας υποδεικνύει τη σωστή κατεύθυνση υγείας που θα πρέπει να ακολουθήσουμε; Λέω μήπως;
Του Δημήτρη Γρηγοράκη
Διαιτολόγος-Διατροφολόγος MSc.
